2 najczęściej wykonywane badania słuchu

Diagnostyka wad słuchu jest możliwa dzięki metodom fizjologicznym, zaliczanym do metod obiektywnych i metodom subiektywnym, w których czynnikiem zaburzającym wyniki bywają odczucia pacjenta. Obydwie kategorie badań odgrywają istotną rolę w ocenie niedosłuchu zarówno u osób dorosłych, jak i u małych dzieci. Badanie audiologiczne powinno być wykonywane w każdym przypadku podejrzenia ubytku słuchu.

Badania słuchu – najczęściej stosowane metody: audiometria tonalna i otoemisja akustyczna

Niedosłuch może wystąpić obustronnie lub w jednym uchu. Może przebiegać nagle, mieć postać przewlekłą lub być nieodwracalny. Badanie obiektywne pozwala na ocenę każdego ucha oddzielnie i poszczególnych odcinków drogi słuchowej. U dzieci, które niechętnie współpracują podczas badań behawioralnych, umożliwiają wykrycie wad słuchu.

Co to jest audiometria tonalna?

Audiometria tonalna, PTA ma na celu określenie progu słyszenia, rozumianego jako najmniejsze natężenie sygnału dźwięku. Pozwala na ocenę wielkości i rodzaju ubytku słuchu. Badanie jest nieinwazyjne i wymaga od chorego subiektywnej oceny natężenia dźwięku. Urządzeniem umożliwiającym przeprowadzenie badań jest audiometr, który generuje dźwięk o różnej częstotliwość i zmiennym natężeniu.

Jak przebiega badanie?

Badanie jest wykonywane przez lekarza lub inną przeszkolona osobę z personelu medycznego. Miejscem testu PTA jest małych rozmiarów, wyciszona kabina. Podczas testu sprawdzana jest rejestracja dźwięków wysokich i niskich. Osoba badana na uszy zakłada słuchawki i gdy usłyszy dźwięk, naciska przycisk. Uszy badane są osobno. Czas trwania badania to około pół godziny.

Kiedy wykonać badanie?

Podstawowym wskazaniem do audiometrii tonalnej jest podejrzenie wystąpienia niedosłuchu u pacjenta. Badanie wykonuje się również gdy wystąpiło zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, tętniaki lub guzy mózgu oraz stwardnienie rozsiane. Na badania kierowana jest także osoba, która doświadczyła urazu głowy.

Wskazaniem do audiometrii totalnej jest podejrzenie niedosłuchu przewodzeniowego i odbiorczego.

Przeciwwskazaniem do badania jest klaustrofobia i brak współpracy pacjenta np. małego dziecka.

Co to jest otoemisja akustyczna?

Otoemisja akustyczna, OAE jest metodą obiektywna służącą do oceny czynności ucha wewnętrznego. Podczas badania rejestrowane jest zjawisko samoistnej, bądź indukowanej bodźcem akustycznym emisji impulsów prze receptory słuchowe zlokalizowane w ślimaku. Otoemisja akustyczna wykrywa niedosłuch typu odbiorczego mający swą genezę w dysfunkcji ślimaka.

Jak przebiega badanie i jak interpretować wyniki?

Badanie przeprowadzane jest w wyciszonym pomieszczeniu. W uchu osoby badanej umieszcza się sondę z wbudowanym głośnikiem generującym sygnał dźwiękowy stymulujący komórki receptorowe ślimaka do emisji dźwięku, który jest rejestrowany przez bardzo czuły mikrofon. Mikrofon ten odbiera otoemisję akustyczną ślimaka.

Prawidłowy wynik otoemisji akustycznej nie pozwala na uznanie, że osoba badana słyszy poprawnie. Przyczyną tego jest, fakt, że badanie obejmuje jedynie fragment drogi słuchowej. Również nieprawidłowy wynik może świadczyć tylko o chwilowym pogorszeniu stanu ucha wewnętrznego.

Kiedy wykonać badanie?

Głównym wskazaniem do wykonania otoemisji akustycznej jest potrzeba oceny stanu ucha wewnętrznego. Badanie wykonywane jest również w celu wyodrębnienia lokalizacji dysfunkcji dróg słuchowych. Innymi wskazaniami są: występowanie szumów usznych, diagnostyka po podaniu preparatów wykazujących działanie ototoksyczne oraz podejrzenie głuchoty czynnościowej.

Otoemisja akustyczna jest badaniem przesiewowym pozwalającym na ocenę słuchu noworodków.

Fizjologiczne starzenie słuchu rozpoczyna się około 30 roku życia, co oznacza, że wraz z wiekiem niedosłuch rozwinie się u każdego. Istotnym jest więc wykonywanie badań słuchu, zarówno psychoakustycznych, jak i metodami obiektywnymi. Wcześnie wykryty niedosłuch może skłonić do zmiany stylu życia i przestrzegania higieny słuchu.