Diastema – czy warto pozbyć się problemu?

Przerwa między górnymi jedynkami, znana jako diastema, wywołuje mieszane uczucia. Dla jednych jest to cecha, dzięki której możemy się wyróżnić z tłumu, dla innych natomiast – nieestetyczna wada. Według oceny dentystycznej przerwa między jedynkami przekraczająca 2 mm jest wadą zgryzu. Czy warto leczyć diastemę? Z jakich metod możemy obecnie skorzystać?

Diastema powodem do dumy?

Wiele osób uznaje diastemę za powód do dumy i swój znak rozpoznawczy. Przykładem takich osób są znane na całym świecie gwiazdy, jak Vanessa Paradis, Brigitte Bardot, Madonna czy polski aktor Tomasz Karolak. W niektórych kulturach diastema uważana jest za symbol szczęścia. Są nawet takie osoby, które chciałyby uzyskać efekt diastemy. Nie jest to ani zalecane, ani wykonywane przez lekarzy – takie działania mogą mieć negatywny wpływ na cały zgryz.

Nie brakuje jednak takich, którzy usilnie starają się usunąć swoją diastemę, ponieważ przeszkadza im ze względów estetycznych. Konieczność leczenia diastemy warto skonsultować przede wszystkim z ortodontą. Należy ustalić, czy diastema jest jedynie kwestią wyglądu, a może w jakiś sposób negatywnie oddziałuje na pozostałe zęby, powodując wady zgryzu czy choroby przyzębia. Zdarza się, że diastema prowadzi do problemów z wymową, jak np. seplenienie świszczące.

Leczenie ortodontyczne diastemy

U dzieci diastema to najczęściej zjawisko normalne. Nosi ona nazwę diastemy fizjologicznej i pojawia się pomiędzy 7. a 9. rokiem życia. Przerwa między górnymi jedynkami jest zazwyczaj większa niż przyjęte 2 mm. Występuje przed pojawieniem się stałych siekaczy bocznych i ustępuje z czasem, a zatem nie wymaga podjęcia jakichkolwiek procedur korekcyjnych.

W przypadku diastemy prawdziwej, a więc takiej, która jest spowodowana przerostem wędzidełka górnej wargi, leczenie rozpoczyna się od wyeliminowania przyczyny, czyli podcięcia wędzidełka. Jeżeli diastema występuje na skutek dodatkowego, nieprawidłowo rosnącego zęba, należy go usunąć.

Wielu pacjentów zgłasza się do gabinetu stomatologicznego z diastemą zbieżną, w której korony są do siebie nachylone, a korzenie rozsunięte. W takim przypadku wyleczenie wady możliwe jest jedynie przy pomocy stałego aparatu ortodontycznego. Jeśli natomiast występuje diastema rozbieżna (korony są rozchylone, a korzenie zbliżone), leczenie jest łatwiejsze i na ogół stosuje się aparaty ortodontyczne ruchome. Czynnikiem powodującym diastemę może być też hipodoncja, czyli wrodzone braki zębowe. W takim przypadku potrzebne jest zastosowanie protezy lub implantów stomatologicznych.

Co w przypadku niewielkiej diastemy?

Jeśli borykamy się z mało zaawansowaną diastemą, która stanowi według nas defekt estetyczny, można wadę tę odpowiednio zamaskować. Można to zrobić przy pomocy licówek porcelanowych, które charakteryzują się wyjątkową trwałością i odpornością na przebarwienia. Przerwę pomiędzy jedynkami uzupełnia się również wypełnieniem kompozytowym. Leczenie niewielkiej diastemy uzależnione jest najczęściej od oczekiwań estetycznych pacjenta.

Podsumowanie

Niektórzy uważają diastemę za wadę, inni za zaletę, która stanowi znak rozpoznawczy. Jednak w przypadku, gdy negatywnie oddziałuje ona na zgryz, przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu czy powiązana jest z poważniejszymi wadami ortodontycznymi, należy zdecydować się na leczenie. Aby wybrać najlepszą metodę, konieczna jest właściwa diagnostyka.